🎥 دانلود سریال Generation War 2013 (نسل جنگ) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

این مینی سریال در بازه زمانی سال 1941 در برلین رخ می دهد. زمانی که پنج دوست که بعدها تبدیل به قهرمان می شوند، به هم قول می دهند که به خط مقدم جنگ بروند و برای کریسمس به خانه بازگردند، اما...

جهت دانلود سریال Generation War 2013 (نسل جنگ) دوبله فارسی بدون سانسور با زیرنویس فارسی چسبیده به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

من نمی توانم یک مینی سریال آلمانی دیگر را پس از "Das Boot" به یاد بیاورم که به اندازه این یکی به طور گسترده مورد بحث قرار گرفت - نه تنها به طور علنی در رسانه ها (تک برنامه های تلویزیونی، مقالات روزنامه ها و وبلاگ ها و انجمن های اینترنتی) بلکه به طور خصوصی (در بین خانواده ها، بین خانواده ها) نسل ها). چه "Unsere Mütter, Unsere Väter" را دوست داشته باشید یا نه، نمی توانید انکار کنید که نیکو هافمان (تهیه کننده) با قصد ابراز شده خود برای شروع چنین بحثی موفق بوده است.

البته، این موضوع نبود. اولین بار که سوال "بابا/پدربزرگ، تو در جنگ چه کار کردی؟" در آلمان پرسیده شده است. در گذشته این سوال به عنوان مثال در بحث تسلیح مجدد در سال 1955، توسط جنبش دانشجویی در سال 1968، توسط مجموعه تلویزیونی آمریکایی "هولوکاست" در سال 1979 یا نمایشگاه ورماخت در سال 1995 مطرح شده است. تفاوت این است که در این مناسبت ها (نوه) فرزندان نسل نازی شدیداً خواستار آن شدند که والدین (بزرگ)شان سکوت خود را بشکنند و به مشارکت جمعی و فردی خود در جنایات رایش سوم اعتراف کنند. در مقابل، "Unsere Mütter, Unsere Väter" آخرین مردان و زنان باقی مانده از این نسل را دعوت می کند تا تمام خاطرات دوران جنگ خود را از سینه خود پاک کنند - نه تنها جنایاتی که ممکن است مرتکب شده باشند، بلکه همچنین آسیب ها و رنج هایی که تجربه کرده اند.
به نظر من این سریال سه قسمتی تصویر عالی و نسبتاً متعادلی را ارائه می دهد که احتمالاً جنگ در جبهه شرقی چگونه بوده است. این با بازی عالی (تام شیلینگ درخشان است، اما بقیه بازیگران نیز بسیار بسیار خوب هستند) و ارزش های تولید عالی به دست می آید. علیرغم بودجه کم (14 میلیون یورو؛ برای تلویزیون آلمان بسیار بالا اما در مقایسه با "نجات سرباز رایان" یا "گروه برادران" بسیار کم) صحنه های جنگ کاملاً واقعی به نظر می رسند و طراحی صحنه، لباس ها و گریم بسیار به نظر می رسند. معتبر. یک گام بزرگ رو به جلو برای Teamworx در مقایسه با تولیدات تلویزیونی قبلی آنها با مضامین جنگ جهانی دوم ("Dresden"، "Die Flucht"، "Nicht alle waren Mörder" - نه خیلی بد - یا "Rommel").

1) انتقاد از طرفداران نظامی و فتیشیست های لباس "در سال 1941 مسلسل MG 42 هنوز در نبرد برای ایستگاه تلگراف استفاده نشده بود. روس ها از پانزرفاوست آلمانی و غیره استفاده می کنند. 2 سنت من: جدی، چه کسی اهمیت می دهد؟ به غیر از این حشره‌ها، هیچ‌کس حتی متوجه این اشتباهات نمی‌شود.

2) برخی اشتباهات عجیب در جدول زمانی و/یا جغرافیا «وقتی فریدهلم برای دریافت آذوقه از پشت خط مقدم اصلی در قسمت 1 فرستاده می‌شود، دوباره ظاهر می‌شود. بین خطوط آلمان و روسیه. هیچ کس نمی تواند این را گم کند!". یا: "وقتی ویلهلم پس از نبرد کورسک به AWOL می رود، مدتی بعد توسط پلیس نظامی آلمان دستگیر می شود. در این زمان خط مقدم بیش از 100 کیلومتر به سمت غرب حرکت کرده بود، به طوری که نمایندگان مجلس بسیار پشت سر دشمن عملیات می کردند. خطوط!" من 2 سنت: IMHO واقعاً به نظر می رسد نوشتن تنبلی است.

3) برخوردهای شانسی "برخوردهای شانسی بسیار زیادی از پنج قهرمان در جریان جنگ وجود دارد. در واقع آنها دوباره ملاقات می کردند. - اگر اصلاً - فقط پس از کاپیتولاسیون و اسارت (و ویلهلم و فریدلم از ابتدا در یک واحد نبودند). من 2 سنت: البته، این یک استدلال معتبر است، اما باید به خاطر داشته باشید که هر یک از پنج شخصیت اصلی به طور مثال برای تجربیات زمان جنگ بسیاری از آلمانی ها ایستاده اند. بنابراین می‌توانم غیرمحتمل بودن تصادفات را نادیده بگیرم و آنها را به‌عنوان ابزار دراماتورژیک ضروری بپذیرم (به جز ظهور دوباره لیلجا که هنوز هم بسیار غیرواقعی است).

4) اصالت شخصیت‌ها «پنج شخصیت اصلی آنها خیلی مدرن هستند/در زمان خود نیستند. در واقع آنها محصول یک تربیت بسیار مقتدرانه بودند: محکم، محافظه کار و بسیار کمتر صریح. 2 سنت من: این احتمالاً درست است، اما این یک اشتباه رایج است. اکثر فیلم‌های دوره آمریکایی در خلق شخصیت‌هایی که واقعاً محصول زمان خود هستند، مشکلات یکسانی دارند.

5) دامنه داستان «مینی‌سریال نشان نمی‌دهد که پنج دوست قبل از سال 1941 چه کرده‌اند. چگونه آنها بزرگ شدند (در HJ/BDM) و چگونه دیدگاه های آنها بعد از 1933 تکامل یافت. همچنین نشان نمی دهد که بعد از 1945 چه اتفاقی می افتد و چگونه آنها با وجدان خود زندگی می کردند." من 2 سنت: به عنوان یک نویسنده، فقط شما تصمیم می گیرید که داستان خود را از کجا شروع کنید و کجا می خواهید به پایان برسد. پیش درآمد یا دنباله آن ممکن است، اما فیلمی متفاوت با تمرکز متفاوت خواهد بود. هدف "Unsere Mütter, Unsere Väter" توضیح این بود که چرا بسیاری از (بیشتر) عاملان (و همچنین قربانیان) رژیم نازی نمی توانند در مورد تجربیات خود حتی با خانواده خود برای سال ها / دهه ها (گاهی تا زمان مرگ) صحبت کنند. ).

6) تعادل منصفانه داستان "در رنج آلمانی ها بیش از حد تاکید می شود در حالی که رنج یهودیان، روس ها، اوکراینی ها و لهستانی ها تحقیر می شود. سرنوشت اسرای جنگی روسی (2 میلیون گرسنه هستند). برای مثال، به طور کامل کنار گذاشته شده است. یهودی ستیزی در مقاومت لهستان و جنایات سربازان روسی اغراق آمیز و کاملاً نامتناسب است." من 2 سنت: این موضوع آنقدر دشوار است که من حتی سعی نمی کنم در اینجا درباره آن بحث کنم. اما من می گویم که این مینی سریال هرگز علت و معلول را با هم مخلوط نمی کند و مسئولیت آلمان نازی در قبال هولوکاست و جنایات جنگی اش در طول جنگ جهانی دوم را زیر سوال نمی برد، قابل ستایش می دانم.

این را ببینید. مینی سریال، ارزشش را دارد!

من این سریال را چندین بار در حال حاضر تماشا کردم و هنوز هم به نظرم بسیار جذاب است. این فیلم توسط فیلمسازان آلمانی برای تماشاگران آلمانی ساخته شد تا ظاهراً نسل شاهدان عینی و جانبازان و نسل‌های فرزندان و نوه‌هایشان را تشویق کنند تا از آخرین فرصتی که به آنها می‌دهد دیوار سکوت را بشکنند و در مورد خود صحبت کنند. تجربیات دوران جنگ این سریال چیزهای زیادی در سینی خود دارد، مسلماً بیش از اندازه کافی برای پوشش معنادار در 4.5 ساعت: شور و شوق جوانان برای جنگ هیتلر. آزار و اذیت آشکار یهودیان و نسل کشی در حال توسعه در شرق. ماهیت رژیم نازی، وحشیگری بی‌سابقه جنگ، دستور کمیسر، گرفتن تلفات از کمین‌های پارتیزانی، جنگ ضد شورش وحشیانه، انسان‌زدایی از جمعیت سرزمین‌های فتح شده به دست آلمان‌ها، طرح‌های استعماری و قومیتی پاکسازی، ترومای جنگ، سرخوردگی سربازان، جنگ در یک جنگ تمام عیار شکست خورده، محکومیت، سرانجام وحشیگری نیروهای شوروی. در پایان، همه چیز ویران شده است، تعداد بی‌شماری مرده‌اند و بازماندگان به‌عنوان شخصیت‌هایی عمیقاً زخمی ظاهر می‌شوند، که هر یک از آنها باید با احساس گناه شخصی و ارواح گذشته زندگی کنند.

این شانس فراوان است برخورد شخصیت های اصلی ممکن است بعید باشد، اما آنها ابزار طرح داستان قابل قبولی هستند. چیزی که نمی توان به طور جدی مورد مناقشه قرار داد این است که مینی سریال زحمات زیادی را متحمل می شود تا مخاطب را به جای پنج جوان برلینی در سفرشان از طریق جنون جنگ ایدئولوژیک کامل قرار دهد. سؤال غالبی که در پس‌زمینه مطرح می‌شود، آنقدرها سؤال شناخته‌شده‌ای نیست که در شرایط راحت نظم پایدار پس از جنگ پرسیده می‌شود: «چطور می‌توانی ابزار جنایتکارانه جنگ نسل‌کشی هیتلر باشی؟» بلکه «لعنت، چه می‌شود؟» من در جایگاه آنها عمل کرده‌ام و این اعتقاد خودپسند را از کجا بگیرم که خیلی بهتر عمل می‌کردم؟». رویکرد کلی، توقف مکالمه بین نسل‌ها نیست، بلکه یک دست دراز است، نه یک لحن متهم کردن و محکوم کردن، بلکه نوعی همدلی است.

من با دو گروه عمده از مخاطبان مواجه شدم که همه کار را انجام دادند. و کاملاً دیوانه از نمایش: اینترنت آلمانی-نازی ها و لهستانی های میهن پرست. اولی ها از دهانشان کف می زدند فقط یک قسط دیگر از گناه پرستی و نجاست سرباز ظاهراً قهرمان و نجیب آلمانی جنگ جهانی دوم (و میلیون ها غیرنظامی آلمانی که کشته شدند، تجاوز کردند و از وطن خود رانده شدند). دومی ها از اینکه یک نمایش آلمانی درباره جنگ جهانی دوم در شرق به درد و رنج لهستانی ها به دست آلمانی ها نمی پردازد ناراحت بودند و حتی غیرنظامیان و پارتیزان های لهستانی را به عنوان یهودی ستیزان سرسخت نشان می دهد.

هر دو اردوگاه، حتی نازی های اینترنتی، من معتقدم نکاتی دارند. وقتی فریدلم در قسمت اول می گوید که روس ها در مورد جنایات «از ما می آموزند»، این اعتراض منصفانه است که اشاره کنیم که رژیم تروریستی کشتار جمعی استالین در واقع به هیچ درس از مهاجمان آلمانی در مورد ارتکاب جنایات نیاز نداشت. این قتل عام با انگیزه سیاسی، نسل کشی به وسیله قحطی، پاکسازی قومی، و غیره. در زمان شروع فیلم، استالین و نوچه های بی شمارش هنوز خون بسیار بیشتری نسبت به نازی ها و یارانشان در دست داشتند - که البته قرار بود تغییر کند. برای توضیح خوب در این مورد، سرزمین خون تیموتی اسنایدر را بخوانید).

به هر حال، یک واقعیت حقوقی که ظاهراً امروزه بسیار نامحبوب است و نمی توان به آن اشاره کرد این است که حقوق بین الملل عرفی در زمان جنگ جهانی دوم کاملاً مجاز بود. اقدامات تلافی جویانه گسترده نیروهای اشغالگر هنگامی که توسط نیروهای نامنظم مورد حمله قرار می گیرند.حتی کتابچه راهنمای میدانی ارتش ایالات متحده در سال 1937 به تفصیل به شیوه پذیرفته شده تیراندازی به گروگان ها و سوزاندن روستاها به عنوان تلافی می پردازد... مجازات دسته جمعی از زمان انقلاب در اتحاد جماهیر شوروی امری عادی بود و بریتانیایی ها حتی در دهه 1950 مجازات دسته جمعی را در نبردهای عقب نشینی استعماری خود اعمال کردند. (متاسفانه، این لیست هنوز کامل نشده است: https://en.wikipedia.org/wiki/Collective_punishment). این کار جنایات آلمان را خنثی نمی کند، اما این نیز مفید نیست که آنها را کاملاً خارج از بافت تاریخی ببینیم.

انتقادات لهستانی، همانطور که در چندین نقد در اینجا منعکس شده است، بر این واقعیت متمرکز است که نمایش جنگ علیه را به تصویر می کشد. اتحاد جماهیر شوروی و بنابراین کارزار لهستانی در سال 39 و متعاقب آن اشغال لهستان توسط آلمان را تا حد زیادی از تصویر خارج می کند. چیزی که باعث می‌شود تعداد بی‌شماری از لهستانی‌ها کاملاً بی‌نظیر باشند، این است که یک بار دیگر به‌عنوان یهودستیز به تصویر کشیده می‌شوند (واکنش‌های تلخ در لهستان به صحنه‌ای کوتاه در فهرست شیندلر اسپیلبرگ یا استقبال مطلوب در ایالات متحده از کتاب‌های نویسنده لهستانی تبار یان را به یاد بیاورید. ناخالص) و سپس، از همه مردم، توسط آلمانی ها. در حالی که من معتقدم موضوع یهودی ستیزی در میان لهستانی ها می توانست به شکل متعادل تری به تصویر کشیده شود، به ویژه با سرزنش شخص دیگری غیر از حزب عدالت و توسعه که آشکارا به یهودیان کمک کرده و حتی برای قیام گتو ورشو در سال 1943 سلاح تهیه کرده است، فکر می کنم وقت آن رسیده است که مردم در لهستان باشند. شروع به پذیرش این موضوع کنید که آلمانی‌های امروزی مانند هر کس دیگری در این سیاره حق دارند که یهودی‌ستیزی لهستانی را در تفسیرهای خود از تاریخ بگنجانند. در مورد اینکه مقاومت شجاعانه لهستان در برابر نازی‌ها که زمان بیشتری را برای نمایش در اختیار ندارند، تصمیم سازندگان نمایش است که داستان آنها بر چه چیزی متمرکز است. زمانی که Hell on Wheels AMC هندی‌های Plains را به ابزاری ساده تبدیل کرد، ناامید شدم، اما حدس می‌زنم که فقط باید با آن زندگی کنم که Hell on Wheels درباره مردمی است که یک راه‌آهن بین قاره‌ای می‌سازند و نه در مورد وضعیت اسفناک سرخپوستان پاک‌سازی شده قومی. همین امر در اینجا نیز صدق می کند.

به طور خلاصه، اگر به اندازه کافی شرور نازی های کمیک بوکی را روی صفحه دیده اید و در مورد تجربه آلمانی ها در جنگ جهانی دوم کنجکاو هستید، این مینی سریال بسیار خوش ساخت، صادقانه و تلاش بسیار جذاب