دانلود فیلم Interstellar 2014 (میان‌ستاره‌ای) دوبله فارسی بدون سانسور

در حالی که قحطی و گرسنگی به کره ی زمین چیره شده، گروهی از ستاره شناسان تصمیم میگیرند تا با استفاده از یک کرم‌چاله‌ ی فضایی که به تازگی کشف شده، محدودیت های سفر انسان به دور ترین نقاط فضا را از بین ببرند…
گروهی دانشمند و کاشف ، عازم سفری به فضا می شوند ، که در آن می بایست از طریق ورود به گودالی فضایی ، راهی برای نجات زمین که وضعیت خوبی ندارد بیابند. اما…
در فیلم Interstellar در میان ستارگان 2014 ، داستان در آینده ای دور اتفاق می افتد؛ جایی که زمین دچار مشکل کمبود اکسیژن و مواد طبیعی و سوخت شده است و نسل بشریت در حال نابودی است. در این حین ، مردی به نام کوپر ( متیو مک کناهی ) که همسرش را از دست داده است ، با دخترش مورف ( مکنزی فوی ) در یک مزرعه کوچک زندگی میکند. کوپر که یمک خلبان تست پرواز بوده است ، متوجه می شود که دکتر برند ( مایکل کین ) یک ایستگاه فضایی مخفی تاسی کرده که قصد دارد به سیاه چاله سیاره زحل برود و راهی برای نجات انسان ها پیدا کند. دکتر برند از کوپر درخواست میکند که به فضا برود ولی …

جهت دانلود فیلم Interstellar 2014 (میان‌ستاره‌ای) با لینک مستقیم رایگان و بدون سانسور به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

عشق چیزی است که از زمان و مکان فراتر می رود ...

آفرینش جدید نبوغ کریستوفر نولان ، که اکنون نام او برای همه شناخته شده است. فیلم های او با نگاهی خاص در انتظارند ، زیرا چیزی را ارائه می دهد که متأسفانه هر روز کمتر در جهان سینمای جمعی می توان یافت - یک نمایش جالب ، پر از معنی ، ایده و احساسات. در این زمان ، کریستوفر تصمیم گرفت که ما را به دنیای رویاها و حتی در خیابان های تاریک شهر گاتهام نفرستد. نه ، اکنون او ما را به سفر ، و شاید فراتر از مرزهای ممکن و غیرممکن ، از طریق انحنای فضا و زمان ، در دنیاهای دیگر فرستاده است. و این سفر را فراموش نخواهید کرد ، این می تواند اطمینان داشته باشد.

من دیوانه وار منتظر آزادی Interstellar بودم. و سرانجام ، سرانجام ، من توانستم این زیبایی را ببینم - در اولین اکران در دوران کودکی ام در 29 اکتبر. این یک لذت بود. فراموش نشدنی بود زرق و برق دار بود نولان بار دیگر با نقاشی تخیل بیننده را متحیر می کند. سفر به مرز بی نهایت ، خطی که بشریت هرگز تعیین نکرده است ، یا به عنوان اولین هدف و پس زمینه ای از تاریخ عاطفی در مورد پدر و دختر عمل می کند. پدری دوست داشتنی که بشر به او کمک می کند اما باید فرزندانش را رها کند و دختری دوست داشتنی که نمی خواهد پدرش را در تاریکی بی نهایت بگذارد.

با شروع از اولین فریم و پایان دادن به اعتبارات پایانی ، یک عکس جدید از نولان شما را کاملاً جذب می کند ، و در طول کل عمل خیره شدن به صفحه را مجبور می کند ، زیرا این همه جالب و جالب است که فرار می کند از نظر جسمی غیرممکن می شود نه ، این سه ساعت به سرعت برای شما پرواز نمی کند. شما هر احساسی ، هر رویدادی ، هر شخصیتی را احساس خواهید کرد. شما به چگونگی سفر شخصیت های اصلی در جهان نگاه نخواهید کرد ، زیرا تجربه فیلم در میان‌ستاره‌ای به حدی عالی است که شما در کشتی فضایی "استقامت" حضور خواهید داشت و توسط شخصیت های اصلی توسط خودتان بین جهان سفر خواهید کرد.

هسته عاطفی این داستان رابطه شخصیت متیو مک کاناگی و دخترش - شخصیت مکنزی فوی و جسیکا چستین است. و کار بازیگری این سه هنرمند در "Interstellar" بیشترین تأثیر را می گذارد. مک کاناهی واقعاً عالی عمل می کرد و این یکی از احساسی ترین ، اگر نه احساسی ترین نقش در زندگی او باشد. تمام درام و تراژدی رابطه پدر و دختر در میان‌ستاره‌ای هیچ کس را بی تفاوت نخواهد گذاشت. آن هاتاوی ، وس بنتلی ، مایکل کین ، کیسی افلک ، الن بورستین و دیگر بازیگران نیز با نقش های خود کنار آمدند و شخصیت های فرعی فیلم را بسیار واقع گرایانه معرفی کردند. من به ویژه می خواهم به یک نقش کوچک اما مهم در این داستان داستانی مت دیمون ، شخصیتی که بسیار به یاد ماندنی شده است ، اشاره کنم. اگر در مورد شخصیت ها صحبت می کنیم ، باید به دو روباتی نیز اشاره کرد که قهرمانان ما را در این سفر دشوار همراهی می کردند. یکی از آنها طنز را در فیلم Interstellar اضافه می کند ، که فضای مداوم دلگیر ، دراماتیک و گاهی اوقات واقعاً تاریک را کاهش می دهد.

فیلم نامه فیلم به خوبی با تاریخ کاوش فضا و رابطه ترکیب شده است. بین کوپر و مورف. داستان پیچیده و پیچیده ای است ، براساس تئوری های علمی واقعی کیپ تورن ساخته شده است و در واقع حاوی اشاره ای به "ادیسه فضایی" و سایر تصاویر علمی تخیلی است. این داستان در مورد عشق واقعی ، در مورد وفاداری ، بخشش ، تقلب ، تصمیمات سخت و موارد دیگر. و به گونه ای طراحی شده است که فضای زیادی برای تخیل بیننده باقی می گذارد. همچنین می توان متوجه برخی کنایات مربوط به ساختار نولان در کار دیگری شد - Inception. داستان و تصاویر کاملاً عالی در Interstellar ترکیب شده اند.

نمره هانس زیمر که توسط او فقط بر اساس یک نامه از نولان نوشته شده است ، کلید اصلی را در خود نگه می دارد: "وقتی پدر و مادر شدیم ، دیگر نمی توانیم کمک کنید اما به خودمان از نگاه فرزندانمان نگاه کنیم "، شایسته یک ستایش ویژه است. بر این اساس ، هانس موفق به ساخت موسیقی متن کاملاً باورنکردنی شد که کاملاً با تاریخچه و جنبه تصویری تصویر سازگار باشد. و این اثر آهنگساز با کارهای قبلی واقعاً متفاوت است. در پایه خود به سبکی متفاوت از موضوع دیگر اجرا می شود. اثری بسیار تأثیرگذار که بار دیگر با لذت به گوش می رسد و از خود فیلم جدا می شود.

محدوده بصری تصویر فوق العاده زیبا و سیرک است. خود "استقامت" ، دنیاهای جدید ، فضای بسیار زیبا و مرموز ، کرم چاله ها ، سیاهچاله ها و عبور از آنها ، چین های زمان و مکان طوری تنظیم شده اند که به سادگی نفس گیر می شوند. من می خواهم از همه کسانی که در خلق تصویری از میان‌ستاره‌ای سهیم بودند تشکر کنم. باید دید این تسلطی که با آن انجام می شود ، نه فقط کلمات. در الگوی تصویری همچنین برخی ارجاعات به "ادیسه" ساخته کوبریک وجود دارد و آنها چشم نواز هستند.

با تشکر فراوان از کریستوفر نولان برای ارائه چنین فیلم خارق العاده ای به ما ، که یک بار دیگر ثابت شد ما که سینما زندگی نولان است.

"بین ستاره ای" فیلمی است که نه تنها با شکوه علمی-تخیلی بلکه یک داستان احساسی که در قلب آن نهفته است قلب مخاطب را به دست می آورد. میان‌ستاره‌ای نه تنها در مورد اکتشافات ، اکتشافات فضایی و مرز نهایی بشر است ، بلکه همچنین در مورد رابطه پدر و دختری است که در شرایط سختی در زندگی قرار داشتند وقتی که یکی باید دیگری را به نام هدفی ترک کند نمی توان دست کم گرفت. بنابراین ، با آنچه نبوغ نولان در برابر ما آشکار می شود ، این عمل فراتر از ستایش است. کریستوفر نولان با ترکیب داستان ، نه تنها با داستان علمی واقعی ، بلکه با ارزش ها و احساسات واقعی انسانی ، بازی های برجسته و بسیار احساسی ، تصاویر نفس گیر ، موسیقی متن حماسی و دراماتیک پر شده است ، با کارگردانی خود برای خلق چیزی به میان‌ستاره‌ای روح بخشیده است دوباره واقعا شاهکار

"در آن شب بخیر با ملایمت همراه نباشید ... خشم ، عصبانیت در برابر مرگ نور".

"Interstellar" درست در همان چند سکانس اول فیلم با ایجاد جاه طلبی های سر به فلک کشیده خود شروع به کار می کند: بشریت در حال تلاش برای زنده ماندن در زمینی است که به سختی قابل سکونت است ، در آستانه نابودی کامل. زمین و منابع آن در آخرین لحظات خود قرار دارند ، اما هنگامی که یک کرم چاله ، رسانه ای که امکان سفر در فضا را بیش از حد شناخته شده را فراهم می کند ، کشف می شود ، دانشمندان و مردان عادی دور هم جمع می شوند تا اکتشافی را شروع کنند که طول می کشد تا در طول زمان جهان های مختلف ، در جستجوی ناامیدانه انسان برای یافتن جایگاه بشریت در میان ستارگان.

برای درک کامل "بین ستاره ای" ، پیش فرض و صحت آن ، ممکن است به تفکر تکراری ، تحقیق و سطح خاصی از عقل احتیاج داشته باشد - شاید همان سطح نولان در "شروع" پرسید. اما فیلم لزوماً از مخاطب خود نمی خواهد که فوراً آن را بفهمد ، در عوض از شما می خواهد که آن را احساس کنید ، معضلات و مصیبت های آن را تجربه کنید و از همان رشته های احساسی که در آخرین لحظات ممکن بشریت درهم پیچیده است عبور کند و رابطه پدر بیوه و فرزندانش که از قبل به یک هدف پیش بینی شده متمایل شده اند. نولان اطمینان حاصل کرد که حتی ایده های فیلم نیز بسیار دور از ذهن بوده و ممکن است در زمینه های فکری برجسته ای تکیه داشته باشد ، با این وجود با ارائه پیام خود از طریق داستان های پر از احساس از روابط انسانی ، به اندازه کافی ملموس برای احساس و تجربه ، به مخاطب خود متصل می شود.

در هسته اصلی آن ، مهندس بازنشسته ناسا ، کوپر (مک کاناهی) و رابطه او با فرزندانش وجود دارد - بسیار جالب توجه با دخترش مورف. سفر احساسی کوپر - تصمیمی که باید بگیرد تا خانواده خود را ترک کند یا به جستجوی یک سیاره قابل سکونت بپردازد - به تنهایی ، به عنوان یک کشتی موثر برای انتقال مخاطب از زمین ، درست از لحظه استقامت فضاپیما عمل می کند. از زمین بلند می شود ، تا مرزهای ناشناخته کیهان. McConaughey عملکرد خیره کننده و بسیار قابل تحسینی ارائه می دهد ، و گرچه من نمی توانم بهترین عملکرد خود را بگویم ، چون توانسته ام فقط چند فیلم از او را دیده باشم ، اما مطمئنا می توانم بگویم این یکی از بهترین هایی است که من از آن دیده ام تاکنون هر بازیگری ، و شاید مدیون همین کارگردانی بی عیب و نقص نولان باشد. تصویر فوق العاده درخشان مک کانونا از پدری دوست داشتنی او را در مرکز داستان قرار می دهد. در اینجا سکانس های ناخن جویدن زیادی وجود دارد که ویرانی او را پس از انتخاب هایی که لازم بود انجام دهد و هنوز هم باید انجام دهد ، به تصویر می کشد و در هر یک ، او هرگز نتواند هر احساسی را که سکانس از او می خواهد منتقل کند.

تسلط نولان در صنعت کار او از طریق ظرفیت بی نقص خود در کشف و بالا بردن لایه های شخصیت های فیلم و قرار دادن داستان های آنها در مکان های مناسب و در موارد برجسته معتبر درون فیلم ، در حجم ناشنوایی فریاد می کشد ، و این به بهترین شکل به کمک درخشان کار می کند نوازندگی موسیقی که توسط هانس زیمر به همان اندازه بی عیب و نقص تنظیم شده است. این عناصر که با فیلمبرداری نفس گیر و جلوه های بصری دیدنی و جذاب اضافه شده اند ، باعث می شوند "Interstellar" بتواند یک داستان انسانی را به اندازه کافی قدرتمند کند تا از طریق حواس احساسی ظریف ما نفوذ کند ، در انسانیت ما فرو رود و هنوز فراتر از آن باشد. نولان موفق شد بدون از دست دادن تمرکز بر روی یک عنصر قدرتمند که به نظر می رسد جنبه های فیلم را به هم پیوند می دهد ، دامنه و جاه طلبی های ظاهرا پوچ فیلم را طی کند. به نظر می رسد که هرچه زودگذر باشد ، این تنها چیزی است که بلافاصله درک می شود و به راحتی در فیلم Interstellar احساس می شود. س questionsالات زیادی مطرح شده است و هر یک س anotherال دیگری را مطرح می کند ، اما هیچ یک از آنها واقعاً نیاز به پاسخ فوری ندارد ، و با از دست دادن درک از رمز و راز عشق ، و قدرتی که می تواند ایجاد کند تا روابط انسانها را محکم تر و حتی نزدیکتر کند. هرچه فاصله فیزیکی بین شخصیت های فیلم بیشتر شود ، نولان در ایجاد و درک مخاطب از "Interstellar" پیروز ظاهر می شود و به سوالات خود پاسخ می دهد ، به گونه ای که لزوما ما را ملزم به فکر کردن نمی کند ، بلکه همچنین احساسات نیز کار می کنند ، بنابراین می توانیم تجربه ای را که فیلم می خواهد ما تجربه کنیم داشته باشیم.

مطمئناً نمی تواند عالی باشد ، من خودم متوجه شدم که با روایت خود تمرکز ندارد (این هم به این دلیل من برایم دشوار است که ساختار داستان مانند LOL - مانند پازل - نولان را حل کنم ، یا داستان واقعاً خوب نیست. اگر Memento و Inception را دیده اید ، ساخت و ساز در اینجا به نوعی شبیه آن دو است) و برخی منتقدان محترم حتی استدلال می کنند این یکی نمی تواند مال نولان باشد بهترین ، و من هنوز همه کارهای او را ندیده ام ، اما برای من واقعاً این سخت نیست که این را در لیست بهترین فیلم های علمی تخیلی که تاکنون دیده ام قرار دهم. نولان مجموعه کاملی از بازیگران برجسته را گردهم آورده است که بازی های قدرتمند آنها ، IMO ، برای پوشش نقص کافی است. در اینجا حتی یک ذره از توانایی هر بازیگری به هدر نمی رود. هرکسی ستاره ای دارد که می تواند در این جهان بدرخشد که نولان ایجاد کرد به نظر می رسد موسیقی هانس زیمر هرگز از همگام سازی خارج نمی شود ، در واقع تقریباً همیشه با برجسته ترین درام فیلم هماهنگی دارد. جلوه های بصری هرگز از درجه یک کمتر نیست. تصاویر ارائه شده در میان‌ستاره‌ای کاملاً آرواره ای است ، بنابراین انتظار داشته باشید که در اثر طغیان مکرر رنگ ها که برای ایجاد تمایز بین ابعاد ، مکرراً نفس شما گرفته می شود. تمام این عناصر به طور رضایت بخشی برای ایجاد انگیزه تعیین کننده لازم برای رساندن فیلم به آنجا که هدفش رسیدن است ، کافی است.

"Interstellar" یک فیلم متحرک قابل تأمل و غنی سازی ذهن ، یک نمایش عالی و درخشان است. این نمایش بصری را خالی از احساسات انسانی نمی کند ، یکی از بهترین ژانرهای آن در مدت زمان طولانی. اگر در دهه های آینده میان‌ستاره‌ای به عنوان یک فیلم کلاسیک معرفی شود ، قطعاً غافلگیر کننده نخواهد بود.

میان‌ستاره‌ای کریستوفر نولان سزاوار 10 ستاره من است. :)

نمایش‌های علمی تخیلی هالیوود درباره بیگانگان متخاصم که دنیاهای در حال مرگ را رها می‌کنند تا نه تنها زمین را اشغال کنند، بلکه برای بیرون راندن ما نیز در بین تماشاگران سینما محبوبیت داشته است. به طور معمول، مانند کاشفان اروپایی که در طول قرن پانزدهم میلیون‌ها نفر را در نیمکره غربی مورد حمله قرار دادند و از حق رای محروم کردند، این موجودات فرازمینی - اعم از غول‌های حشره‌دار با پنجه‌های خرچنگ یا غلاف‌هایی که دانه‌هایشان در سراسر کیهان سرازیر شده است - ظاهر می‌شوند تا ما را بیرون کنند یا جذب کنند. «Interstellar» جدیدترین کارگردان «Inception»، کریستوفر نولان، که در بالای آن متیو مک‌کانهی، آن هاتاوی، جسیکا چستین، مایکل کین و جان لیتگو را برجسته می‌کند، یک اپرای فضایی برتر است که اکشن را وارونه می‌کند. زمینی ها باید مادر زمین را رها کنند زیرا آسیب زیست محیطی کشاورزی را ویران کرده است و میلیون ها نفر در قاره های پرجمعیت از گرسنگی مرده اند. نه، «میان ستاره‌ای» زمین را در برابر بیگانگان چند رنگ «نگهبانان کهکشان» یا سربازان طوفانی بی‌نقص با لباس‌های سفید از سری‌های «جنگ ستارگان» و «بازی‌های گرسنگی» قرار نمی‌دهد. در عوض، قهرمانان دانشمند "میان ستاره ای" باید به دنبال خانه جدیدی برای نوع بشر باشند. به جای یک حماسه ماجراجویی عجیب و غریب با فرازمینی های شیطانی، «بین ستاره ای» به عنوان یک حماسه علمی-تخیلی هوشمند، واقع گرایانه، گاهی تحریک آمیز شبیه به فیلم شاخص استنلی کوبریک «2001: یک ادیسه فضایی» است. توجه داشته باشید، نولان سیر تکاملی بشر را از آغاز زمان به گونه ای که کوبریک در فیلم Interstellar «2001» انجام داد، شرح نمی دهد. بازیگران "بین ستاره ای" و "2001: یک ادیسه فضایی" نیز متفاوت هستند. کوبریک به بازیگران ناشناخته ای تکیه کرد، در حالی که «بین ستاره ای» دارای مجموعه ای کاریزماتیک از سوپراستارها است. اگر «2001: A Space Odyssey» را ندیده اید، برخی از اشارات هوشمندانه به فیلم افسانه ای 1968 را درک نخواهید کرد. هر کسی که «2001» را دیده باشد، با شوخی که یک روبات درباره بیرون آوردن یک فضانورد از قفل هوا می کند، سرگرم می شود. در نهایت، آشکارترین ارجاعات «2001» در «بین ستاره‌ای» آن ربات‌های عجیب و غریب، مستطیلی و به سبک Minecraft هستند که شبیه یکپارچه‌های سیاه در فیلم Interstellar کوبریک هستند. برخی از اصطلاحات علمی تخیلی ممکن است بالای سر شما پرواز کنند، اما کریستوفر نولان و برادرش جاناتان بیشتر از ایده های علمی تخیلی نظری نگران هستند. آنها بر موضوعات مرتبط معاصر، مانند روابط پدر و دختر و محیط، تمرکز می کنند. آنها شخصیت های جالبی را با دیالوگ های فلسفی می سازند که تا مدت ها بعد از فیلم به آنها فکر خواهید کرد.

"میان ستاره ای" در اواخر قرن بیست و یکم، پس از آن که چیزها واقعاً رقت بار شدند، رخ می دهد. به اندازه کافی بد است که کشاورزان می توانند فقط ذرت بکارند. بلایت گندم و بامیه را از بین برده است. افکار عمومی در مورد ناسا منجمد شده است. کتاب های درسی تاریخ بازنویسی شده است. همه بر این باورند که ناسا فرود آپولو بر ماه را جعلی ساخته تا اتحاد جماهیر شوروی را ورشکست کند. یک خلبان آزمایشی سابق ناسا، کوپر (متیو مک‌کانهی از «مد»)، به کشاورزی روی آورده و در جایی که بسیاری دیگر شکست خورده‌اند، پاداش‌هایی را درو کرده است. اگرچه همسرش بر اثر کیست مغزی فوت کرد که ام‌آر‌آی می‌توانست آن را تشخیص دهد، اما کوپر به عنوان یک کشاورز و پدر دو فرزند، پسر پانزده ساله‌اش تام (تیموتی شالامه از «دوستان بدتر») ادامه می‌دهد. و دختر گرانبهای ده ساله اش مورف (مکنزی فوی از "احضار") که او را می پرستند. کوپر و بچه‌هایش با پدرشوهرش، دونالد (جان لیثگو از «شرایط دلبستگی») زندگی می‌کنند و هر روز با طوفان‌های غبارآلود دست و پنجه نرم می‌کنند. این طوفان های گرد و غبار، خشکسالی دوران رکود و طوفان های گرد و غبار را به یاد می آورند که میلیون ها نفر را از ایالت های دشتی فراری داد. گرد و غبار به همه چیز نفوذ می کند و دونالد برای تمیز نگه داشتن همه چیز جنگی بی پایان به راه می اندازد. در همین حال، کتاب ها به طور تصادفی از قفسه کتاب اتاق خواب مورف سرازیر شده اند. او مشکوک است که یک روح مسئول است، اما هیچ چیز احمقانه ای مانند "فعالیت ماوراء الطبیعه" نیست. طبیعتا کوپر حضور ارواح را رد می کند. یک روز پس از یک طوفان گرد و غبار خاص، پدر و دختر نحوه افتادن کتاب ها از قفسه ها را بررسی می کنند، آن را به کد ترجمه می کنند و مختصاتی پیدا می کنند که آنها را به یک مرکز طبقه بندی شده NORAD هدایت می کند. روباتی یکپارچه به نام تارس با آنها روبرو می شود. بعداً مورف و کوپر خود را می بینند که دور یک میز با مقامات بلندپایه ناسا صحبت می کنند. یکی از آنها پروفسور برند (مایکل کین از «بتمن آغاز می‌کند») است و برند به کوپر اعتماد می‌کند که دنیا با زمان قرضی زندگی می‌کند. علاوه بر این، او در مورد پروژه "لازاروس" به او می گوید. ناسا ماموریت های سرنشین دار را به سایر نقاط کهکشان اعزام کرده تا خانه جدیدی برای بشریت پیدا کند. او کوپر را متقاعد می کند که به عنوان خلبان برای آخرین پرتابی که دخترش، زیست شناس، آملیا (بازیگر برنده اسکار آن هاتاوی از «بیچارگان»)، فیزیکدان رومیلی (دیوید گیاسی)، جغرافیدان دویل (وس بنتلی از «بازی های گرسنگی» را به همراه خواهد داشت، امضا کند. و دو ربات TARS (صدای بیل اروین) و CASE (صدای جاش استوارت) در اعماق فضا به کرم چاله ای که اخیراً کشف شده است که آنها را قادر می سازد تا دنیاهای جدیدی را کشف کنند. طبق پیش بینی، مورف از رفتن پدرش خوشحال نیست. در طول پرواز خود به کرم چاله، کوپر و شرکت ارتباط خود را با زمین از دست می دهند، اما پروفسور برند همچنان می تواند پیام ها را مخابره کند. با این حال، به تدریج اوضاع به بدترین حالت تبدیل می شود. ربع ساعت پایانی "بین ستاره ای" کاملاً ذهن شما را درگیر خواهد کرد. کوپر جایی می رود که تا به حال هیچ کس در تلاشی ناامیدکننده برای نجات بشر نرفته است!

"Interstellar" یک فیلم علمی تخیلی جدی است. جلوه های بصری تولید شده توسط کامپیوتر چیزی کمتر از خیره کننده هستند و نولان آن را تنظیم می کند. دنباله پرواز بنابراین ما او را هر صدایی در خلاء فضای بیرونی. فضاپیمای مختلف و کشتی مادر استقامت به اندازه لباس هایی که قهرمانان ما می پوشند، معتبر به نظر می رسند. دنیاهای عجیب اما جدیدی که آنها در طول جستجوی خود برای یافتن زمین جدید با آنها روبرو می شوند، نفس گیر هستند. یک جهان متشکل از دریای ابدی با امواج سر به فلک کشیده ای است که مانند رشته کوه ها ظاهر می شوند، در حالی که جهان دیگر به همان اندازه که یخ زده و غیر قابل مهمان نواز است. موضوع فریب در سرتاسر «Interstellar» جریان دارد. فرود جعلی آپولو بر ماه و افشاگری شگفت‌انگیز دکتر برند، چند شگفتی هستند که علاقه شما را در سرتاسر «Interstellar» حفظ خواهند کرد. نولان چندین مجموعه تعلیق ایجاد می کند که شما را روی لبه صندلی خود آماده می کند. مت دیمون در نقش یک فضانورد دیگر که در اثر انزوا تسلیم شده است، نقش شگفت انگیزی دارد. «میان ستاره‌ای» با 169 دقیقه، حماسه‌ای فراموش‌نشدنی با تعلیق شدید سفید، اجراهای درجه یک و پایانی فوق‌العاده را رقم می‌زند.

بسیاری از کارگردانان نقش کریستوفر نولان را ندارند. اکثر آنها از استودیوهای دلخراش خود یادداشت هایی دریافت می کنند: پیشنهادها (یا خواسته ها) برای تغییر نقاط داستان یا برجسته کردن شخصیت ها/بازیگران خاص، که باید به دلایل قراردادی یا مالی به آنها پایبند بود. با موفقیت‌های بزرگ و هوشمندانه‌ای مانند فرانچایز شوالیه تاریکی و Inception، نولان به شایستگی برنده کارت سفید برادران وارنر برای Interstellar شده است - او مبالغ هنگفتی پول و استقلال کامل برای تحقق بخشیدن به دیدگاه هنری خود دریافت می‌کند. در واقع، او در حال ساخت یک فیلم مستقل در مقیاس پرفروش است. از قضا، این فقدان نظارت ممکن است همان چیزی باشد که Interstellar - یک یورش بسیار خوب و گهگاهی درخشان به دورترین نقاط کهکشان ما و فراتر از آن - از عظمت دور نگه می دارد.

کوپر (متیو مک کانهی)، یک خلبان سابق و مهندس، اکنون با اکراه زندگی خود را به عنوان یک کشاورز در زمینی که گرسنگی می کشد، به دست می آورد. با چرخش طوفان های شن و کاهش منابع غذایی روز به روز، بعید به نظر می رسد که فرزندان کوپر، تام رواقی و مورفی کنجکاو، پس از بزرگ شدن، دنیای زیادی برای به ارث بردن داشته باشند. کوپر در حین بررسی یک "روح" در اتاق خواب مورفی، پیامی را رمزگشایی می کند که او را به یک پایگاه فوق سری ناسا می برد. زمانی که کوپر به آنجا می رود، از مربی سابق خود، دکتر برند (مایکل کین) می آموزد که ناسا به دنبال راه حلی برای بحران زمین در کهکشان های دیگر است. یک کرم چاله که اخیراً باز شده است، به ناسا و دانشمندانش امکان دسترسی به کهکشان کاملاً جدیدی از سیارات را داده است. برند از کوپر درخواست می‌کند تا آخرین و مهم‌ترین مأموریت را آزمایش کند: تعیین اینکه آیا هر یک از سه سیاره شناسایی شده واقعاً می‌توانند میزبان حیات انسان باشند یا خیر. اما این سفری است که کوپر ممکن است هرگز از آن برنگردد - سفری که او را از فرزندانش و هر آنچه که تا به حال شناخته و دوست داشته است دور می کند.

این حتی نیمی از آن هم نیست - روایت نولان بسیار گسترده است. ، جاه طلبی که سوالات متافیزیکی سنگینی را درباره جایگاه و نقش بشریت در جهان می پرسد، از منشور پدر و دختری که پیوند آنها فراتر از زمان و مکان است فیلتر شده است. میان‌ستاره‌ای با تئوری‌های علمی پیچیده درباره کرم‌چاله‌ها و سفر در زمان توسط فیزیکدان نظری کیپ تورن (که به عنوان مشاور در فیلم Interstellar خدمت می‌کرد) به تصویر کشیده شده است. در واقع، بسیاری از فیلم های Interstellar با چنان جاذبه فلسفی بازی می کنند که نمی توان از خود پرسید که آیا این موضوع خیلی عمیق است که نمی توان به طور مؤثر در یک فیلم ارتباط برقرار کرد و همچنین باید مخاطرات عاطفی و شخصیت های واقعی ایجاد کند.

Clocking. پس از تقریباً سه ساعت، پالس‌های بین ستاره‌ای با هوش و گهگاه انفجارهای درخشندگی انجام می‌شود. علم و احساسات داستان آن در هر سیاره ای که موفق به بازدید از آن می شوند بهترین کار را دارد، با نولان لحظات علمی تخیلی هیجان انگیزی را در میان درام انسانی تجربه شده توسط خدمه کوپر خلق می کند. به همان اندازه که کوپر می‌خواهد سوخت کافی برای بازگشت به خانه ذخیره کند، آملیا برند (آن هاتاوی) در بازدید از سیاره‌ای که دورتر از کرم‌چاله است، هم سهم حرفه‌ای و هم شخصی دارد. آنها امید را با زمان مبادله می کنند، دقایقی که برای شکار رستگاری استفاده می کنند و تبدیل به از دست دادن دهه ها با عزیزانشان می شود. زمانی که اعضای گروه استقامت - از جمله رومیلی دیوید گیاسی و دویل وس بنتلی - در بهترین حالت خود قرار می گیرند و با تیم های پیشاهنگی که از کرم چاله قبل از آنها پیشی گرفته بودند، تماس برقرار می کنند (یا نمی توانند این کار را انجام دهند).

اما Interstellar همچنین از یک عمل نهایی پف کرده و کم رنگ احمقانه رنج می برد. علم آن ممکن است کاملاً پایه گذاری شده باشد (بالاخره چه کسی می داند که واقعاً چه پاسخ های معجزه آسایی در یک سیاهچاله نهفته است؟) و مفهوم آن بسیار جالب است، اما کاملاً به این شکل ترجمه نمی شود. در عوض، فیلم خود را به پایانی عجیب و شاد (و گیج کننده) تبدیل می کند که کاملاً تخیلی است و اصلاً علمی نیست. همچنین نمی توان انکار کرد که نولان می توانست نیم ساعت یا بیشتر از Interstellar را بدون از دست دادن هیچ یک از تراکم داستانی یا احساسی آن کند. در عوض، بسیاری از صحنه‌ها به شکلی تقریباً سرسختانه باز می‌شوند، از جمله لحظه‌ای که کوپر در زمین یخی سیاره‌ای بیگانه به دنبال اکسیژن نفس می‌کشد. همچنین کاملاً مشهود است که نولان واقعاً می‌خواست مطمئن شود که مخاطبانش می‌دانستند که او چقدر برای ساخت فیلم از صفحه سبز کم استفاده کرده است. بدون هیچ دلیل قابل تشخیص دیگری، دوربین او در کلوزآپ شدید - و خیلی اوقات - روی پوسته های خارجی فضاپیماهای مختلف طراحی شده برای فیلم قرار می گیرد.

نولان می تواند بهترین ها را بپردازد. بازیگران او نیز، و این نشان می دهد. مک‌کانهی فیلم را با جذابیت و لطافتی کاملاً ناشناخته قبل از مک‌کانیزان حرفه‌ای‌اش لنگر می‌کشد، و او توسط یک هاتاوی پولادین پشتیبانی می‌شود که شخصیتش، درست مانند فیلمی که او در آن حضور دارد، علم سرد و عمل‌گرایانه را با حجم عظیمی از احساسات ترکیب می‌کند. جسیکا چستین و مت دیمون، در نقش‌هایی که شاید بهتر است برای جلوگیری از هر گونه خرابکاری آشکار نامشخص باقی بمانند، بسیار عالی هستند - اولی به اندازه‌ای گرم و هوشمند است که ما را متقاعد می‌کند که می‌تواند جهان را نجات دهد، و دومی به طرز تحسین‌آمیزی در مناطق خاکستری اخلاقی قدم می‌زند. نولان ماه‌ها قبل از انتشار، Interstellar را کاملاً مخفی نگه داشته است. همه حدس می زدند که این یک بازی را تغییر می دهد - یک فیلم پرفروش علمی تخیلی به همان اندازه که هیجان انگیز و تامل برانگیز است. از برخی جهات، این در مورد محصول نهایی صدق می کند: فیلم نولان فیلمسازی شجاعانه و متفکرانه است و کاملاً تماشایی به نظر می رسد. اما، با بررسی دقیق‌تر، Interstellar مقداری از براقیت و لاک خود را از دست می‌دهد - و در زیر همه آن یک فیلمنامه غیرقابل انعطاف نهفته است که کمی بیش از حد طولانی می‌پیچد و کمی بیش از حد ایده‌های بزرگ و نفس‌گیر را که زیربنای داستان آن است، تلف می‌کند.